Ja oglądałam obie części i obie tak samo mi się podobały. Zgadzam się z Twoją wypowiedzią.

Ja nie oglądałem pierwszej części, więc też mam świeże spojrzenie. I co? I bardzo mi się nie podobał. Akcja (dosyć słaba) przerywana mało estetycznymi scenami okraszona jednym i tym samym motywem muzycznym -_-
Postacie są tak nienaturalne i pozbawione życia, że nudzą okropnie. Chyba że wziąć poprawkę i uznać, że Catherine , jej terapeuta, ich znajomi i policjant - wszyscy są wariatami.
Catherine - chyba wiadomo, dlaczego.
Terapeuta? Ceniony doktor psychologii, który zachowuje się jak napalony nastolatek.
Milena Gardosh - jeszcze większa pani doktor, która wierzy podejrzanej pisarce, a nie swojemu wieloletniemu przyjacielowi.
Policjant - zero szczerości, wszystko było tak bardzo pozowane. Ja wiem, że trzeba, by widz nie był przekonany o winie jednego bohatera, ale ta postać była przeraźliwie sztuczna. A ostatnia jego kwestia "strzelaj do niej, to twoja ostatnia szansa" będzie mi się śniła o_O
Dziennikarz - aż dziwię się, że ktoś (i to Hugh) zgodził się zagrać taką rolę, która właściwie polegała jedynie na widzeniu półnago na pasku, ble.
Przyjaciel dziennikarza - "tak, mój kolega zginął, bo chciał napisać to i to. Jestem tego pewien, ale nic z tym nie robię, tylko chodzę po mieście, by wprowadzić do filmu sztuczny tłok".

Nie wiem, o czym jest ten film. Pewnie miał przyciągać negliżem i rozbieranymi scenami, trzymać w napięciu skomplikowaną fabułą. Mnie nie trzymał. Jedynie odrzucił. Ał.

Jeśli Sharon w tym filmie jest pozbawiona zycia to ja jestem żywym trupem !. Nikt normalny nie bierze udziału w takich psychologicznuch rozgrywkach więc wszelkie sugestie o nienaturalności są komplementem dla tego filmu a nie zarzutem! Dobra Juz nie stawiam wykrzykników bo i po co... dla mnie film rewelka obsada i gra aktorska bardzo dobra, pomimo mało "pieprzenia na ekranie" nie mogłem sie doczekać zakończenia skądinąd bardzo dobrego...Jeśli ten film przyciągnął Cię rozbieranymi scenami to.... hello... proponuję Pirates z Jesse Jane! nie bedziesz zawiedziony:-)

Skąd przekonanie o tym, że ten film przyciągnął mnie(!) rozbieranymi scenami? Cóż za mało trafione stwierdzenie -_- Gdyby tak było, to nie narzekałbym na nieestetyczne sceny. Pisałem o tym, co czułem, oglądając ten film, a czułem, że twórcy chcieli przyciągnąć pikanterią i, jak wspomniałem, skomplikowaną fabułą, zawikłaną, wręcz schizofreniczną historią.
A w moich oczach pikanteria była obleśna, a zawikłana historia - zagmatwana na siłę.

Postacie są bardzo sztuczne i nienaturalne, pozbawione życia, bo na przyjęciu, w sądzie, na policji wszyscy mają te same miny. Ma się wrażenie, że gra tam tylko jedna osoba, a reszta tylko stoi, stanowiąc tło. Nagle pojawia się zbliżenie Sharon, która stalowym spojrzeniem ma zagrać tajemnicę, wściekłość, ciekawość i pewnie pożądanie, a pojawia się wygładzona buzia z zaczepnym uśmiechem.

Mało wyrafinowany ten film.

Ja jestem świeżo po 1 części i nigdy nie zamierzam kalać tego wrażenia kolejną częścią. jak w ogóle można było ją nakręcać?! nie dziwię się, że kolejni reżyserzy wycofywali się z projektu. to co uwodziło w 1 części - świeżość, młodość, pierwszy kontakt z Catherine, boski przecierający szlaki Douglas, jest nie do powtórzenia i do zastąpienia czymkolwiek! oglądając zdjęcia z BI2 stwierdzam, że to co pozostało po dawnej Catherine to tylko zaczepny uśmieszek, wspomniany wypowiedź wyżej, a to zdecydowanie za mało i za płasko..